CONCERT REVIEW

We schrijven 10 februari 2005, tijdens m'n bezoek aan California had ik al enkele 'crazy days' kunnen meemaken ten huize van Scottie Blinn (The Mississippi Mudsharks) en was ik al enkele dagen aan 't stappen met Scottie en Greg Willis (ex-Iron Butterfly & Candye Kane) toen er een telefoontje kwam uit Los Angeles van Eric Von Herzen (ex-Rhythm Lords & Walter Trout) of ik ook een paar dagen bij hem kwam logeren om enkele 'gigs' te gaan bekijken in Orange County.

Belofte maakt schuld en ik dus naar de voorsteden van L.A. Eén van de optredens die ik toen met Erik wou gaan bekijken zou me toch een beetje bijblijven. De naam van de club weet ik niet meer, den naam van de band daarentegen zou ik nooit meer vergeten... 2000LBS of Blues, een bende ongeregeld met als frontman Michael 'Pink' Arguello/vocals en showbeest. Het was een bar/restaurant en tijdens het etentje waren we getuige van een west coast swing band die er nog een beetje clowneske show bijgaf. Erik verliet na het etentje de tafel om een beetje te gaan meejammen met de band wat ginder gewoon dagelijkske kost is. Een Kid Ramos of James Harman die binnekomen en vragen aan de 'local band' of ze eens mogen meespelen waarbij diezelfde mannen alleen voor wat drinkgeld spelen en daarbij het gezelschap van enkele bekendere namen krijgen, daar kijkt ginder gewoon niemand van op.

Einde van de 'gig' en 'Pink' Arguello kwam even bij ons aan tafel een glaasje drinken. Sympathieke gast die ronduit begon te vertellen over z'n leven als muzikant waar muziek en fun maken meer betekent dan geld verdienen. Michael gaf me een hoopje cd mee en zou in contact blijven. Eind 2007 was ik dus verrast een mailtje te ontvangen uit Southern Cal. dat de 2000LBS Of Blues op weg waren naar Europa. Ze zouden de opener zijn van '7 Nights To Blues Festival' in één van de voorstadjes van Rijsel. Een festival dat aan z'n 2de editie toe was en waarbij 7 avonden op rij 1 band op het programma staat. Michael zou niet alleen z'n band meebrengen maar ook enkele gastspelers. Voor het betere guitarwerk zou mee op de affiche staan...Kirk Fletcher, die we vorig jaar nog aan het werk zagen op 'Cognac Blues Passion' en waarbij z'n semi accoustic optreden in de Otard kelders met Kim Wilson me als hoogtepunt van Cognac '07 zou bijblijven. Dit alleen al was reden genoeg om op verzoek af te zakken naar Lille. Het moet toch iets geven een steengoede guitarspeler als Kirk die toch bekend staat als een rustig en eerder verlegen type samen op het podium te zien met wat zij noemen 'Almost the Greatest Show On Earth'.

Aangekomen in 'salle André Wauquier' was het even wennen. Festival??? Gewoon een theaterzaaltje waar de notabelen van het stadje beleefd stonden te wachten tot de deuren zouden opgengaan. Een zooitje stijve madammen met hun echtgenoten waarbij ik me als vijftiger nog jong begon bij te voelen...was dit wel de juiste zaal? De deuren gingen open en het bleef me verbazen... Champagne tafels en op de voorgrond enkele rijen stoelen. Merde.... op geen enkele champagne tafel stond mijn naam dus zocht ik maar plaats tussen hat andere stijve volk. Na een 15-tal minuutjes wachten kwam de organisator vertellen dat er met de start van hun 2de editie enige pech was gemoeid. Emile & the Estatics alsook Darrell Nulisch hadden afgebeld, toch pech want zeker die laatste is de moeite waard.

Allee, ze moesten nog op zoek naar vervangers voor overmorgen en dat zal wel geen sinecure worden. De presentator van dienst (Patrick aka Dr. Boogie) kondigde 2000LBS Of Blues samen met Kirk Fletcher aan als de Rolls Royce voor het festival, ergens zijn die Fransen toch vlug tevreden. We vernamen er ook dat Cognac Blues Passion voor 2008 het budget heeft verdubbeld - wat ik al ergens had horen vliegen- en voor mij de bevestiging gaf om af te zakken naar ginds en met deze gegevens onze witte overtuigen zal wel niet moeilijk zijn.

De band kwam 'on stage' en m'n verbazing was groot dat de 2de guest niemand minder dan Johnny Mastro was. Benieuwd hoe die zich kan vinden in dit gezelschap! Opener werd 'Kidney Stew' gevolgd door eentje over Stella (Big Stella's Peep Show)...dus niet het blondje waaraan ik dacht. Een beetje ergerend was dat je zag dat de heren aan 't jammen waren want in elke song kwam er zowat van iedereen een solootje, al brachten Kirk en Johny met hun inbreng toch meer muzikale kwaliteit omdat het bij 'Pink' en z'n gang draait om de show. Trouwens 'Almost The Greatest Shown On Earth mag je best veranderen in 'The Craziest Show'. Het positieve eraan was dat je duidelijk kon zien dat ook Kirk en Johny zich aan het amuseren waren en wanneer je Mastro dan constant ziet lachen en dansen op het podium moet je soms toch je voorhoofd fronsen. 'Moanin' & Groanin'...'Fatman' allemaal nummers waar de ganse bende zich kon in uitleven. en wanneer op het einde van de eerste set met 'Wolf on The River' Kirk z'n guitar over het podium zag keilen en ze daar alleen liet liggen grommen tot iemand de stekker eruit trok was de hilariteit compleet.

De tweede set zou zoniet nog maffer worden, al startte ze wel even normaal met nummers als 'The Walk Around' en 'TV Mama' van hun laatste cd met daarop gastspelers als Kid Ramos en Lynwood Slim. Met 'Bad Reputation' was het hek dan van de dam!!! 'Pink' die schoenen en kousen uitdeed. Jonny Viau/Sax die deze vol water kieperde, Ron Felton/Drums die een wandelingetje gaat maken en zeker Kirk Fletcher die constant een glimlach op z'n gezicht toverde en opeens z'n guitar aan Michael gaf met de woorden...I got to pi, en dan nog vrolijk vertrok. 'Pink' Agruello bleef nu ditmaal onberoerd en rustig verder zingen. Na de dringende boodschap van Kirk vroeg deze dan of hij eens niet z'n ding mocht doen en beleefde we een superlange -en toch één van m'n favorietjes van Freddie king- San-ho-Zay.

Toch was er nog ruimte om serieuze dingen en brachten ze nog het swingende 'Good Time Charlie' en het werd zelfs rustiger met Little Willie John's 'Need Your Love So bad' . Echt lang ingetogen bleef het niet en bij de eerste encore begonnen die stijve madammen -die toch gans het concert veel applaus hadden gegeven- zelf pulls en shirts op het podium te werpen. Voor de 2de encore vroeg de organisator of iedereen toch van hun stoel wilde afkomen en meer vooraan wilde komen wat als een bevel werd aanzien en klommen er bij de 3de encore enkele van deze deftige dames zelfs op het podium om met de ganse band te dansen. Voor de 2000LBS of Blues leek dit de gewoonste zaak maar Kirk Fletcher en Johnny Mastro beleefden precies de 'Time of their Live'.

Allee exit en na een gezellige babbel met Michael en Kirk trok ik na deze superjam en show terug richting België. (Freddy)